Cursus Roemeens

Audio-Lingual Method (ALM) (Army Method/New Key)

Bedacht door wie en wanneer

De audiolinguale methode was reeds in de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw ontwikkeld in Amerika en in Engeland, onder meer door de Amerikaanse taalkundige Leonard Bloomfield. Doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd het noodzakelijk om (Amerikaanse) soldaten elementaire verbale communicatieve vaardigheden te leren. Door de invloed van het leger werd de audiolinguale methode soms bekend als de ‘legermethode’.

Kenmerken van de Audio-Lingual Method (ALM)

De audiolinguale methode kan beschouwd worden als een reactie op de grammatica-vertaalmethode. Een nieuw verschijnsel was dat de lessen volledig in de doeltaal (bijvoorbeeld Roemeens) werden gegeven. De belangrijkste vaardigheden zijn kunnen spreken en luisteren (in het Roemeens) en de (Roemeense) grammaticale structuren worden geleerd door middel van mondelinge structuuroefeningen. Het doel is zonder fouten Roemeens leren verstaan en spreken, wat begint met leren naspreken. Herhaling is het middel hiervoor; er wordt met drills gewerkt om Roemeense zinnen en structuren goed aan te leren, zodat reacties spontaan en als het ware automatisch gaan worden. De taaltrainers Roemeens kunnen zo bijvoorbeeld een bepaalde zin tien maal herhalen en vervolgens een nieuw Roemeens woord of meerdere nieuwe Roemeense woorden toevoegen. Er wordt vaak gewerkt in zogeheten talenpractica, waar studenten Roemeens een hoofdtelefoon dragen en zinnen beluisteren en naspreken. Het geschreven Roemeens komt pas aan bod wanneer het mondelinge Roemeens al vertrouwd is geworden. Afbeeldingen worden wel gebruikt voor het introduceren van nieuwe woorden in het Roemeens.

Populariteit

In ons land werd de methode pas geïntroduceerd omstreeks het jaar 1970 toen de Mammoetwet van kracht werd. Er kwamen al snel bezwaren tegen deze inhoudsloze driloefeningen. Het kwam wel eens voor dat de techniek haperde. Daardoor raakten de talenpractica al gauw in onbruik. In plaats hiervan werden de mondelinge structuuroefeningen schriftelijk gemaakt. Leerboekenschrijvers wonnen weer aan populariteit en boden weer expliciete grammaticaregels aan. Toch liet de audiolinguale methode wel sporen na. Het was nu breed geaccepteerd dat het bij het leren van de taal (zoals Roemeens) niet gaat om het memoriseren van de regels van de (Roemeense) grammatica, maar om het gebruiken ervan. De luistervaardigheid (Roemeens), die vóór de jaren zeventig voor veel docenten niet bestond, was ontdekt.

Voor- en nadelen van de Audio-Lingual Method

De audiolinguale methode is effectief voor beginnende studenten Roemeens. Een juiste uitspraak Roemeens wordt van het begin af aangeleerd. Deze audiolinguale methode is een docentgestuurde methode en en biedt daardoor een efficiënte en snelle overdracht van taalkennis. De audiolinguale methode kan ook bij grote(re) groepen worden toegepast.

De docentgestuurde kant heeft tevens een keerzijde; er wordt geen eigen inbreng van de studenten verwacht. Hierdoor ligt het risico op enige passiviteit en onvoldoende betrokkenheid en motivatie op de loer. Een ander bezwaar van de methode is dat de geoefende drills niet zo gemakkelijk zijn om te zetten in levend taalgebruik Roemeens.

GoldList Method (GLM)

Bedacht door wie en wanneer

David J. James, alias Viktor Dmitrievitch Huliganov of Uncle Davey ontwikkelde de GoldList Method (‘gouden lijst-methode’).

Kenmerken van de GoldList Method (GLM)

De GoldList Method is een methode om woorden of zinnen (bijvoorbeeld in het Roemeens) op een zodanige manier wijze te leren dat deze opgeslagen worden in het langetermijngeheugen van de student. Deze methode werkt middels zelfgeschreven woordenlijsten (Roemeens) die later worden herhaald. Deze Roemeense zinnen of woorden op de woordenlijst worden hardop gelezen door de student. Het is niet het idee om al deze woorden of zinnen en zinnen uit het hoofd te leren, maar door de blootstelling gebeurt dit automatisch. Deze woordenlijst wordt telkens bijgewerkt; Roemeense woorden die zijn aangeleerd, gaan van de lijst af. De Roemeense woorden die nog altijd problemen geven, blijven op de lijst staan.

Populariteit

Aanhangers van de GoldList-methode beweren dat de woorden of zinnen in het Roemeens spontaan worden opgeslagen in het langetermijngeheugen, maar geheugenwetenschappers bestrijden dat. Volgens deze geheugenwetenschappers wordt kennis in het algemeen opgeslagen als deze kennis relevant en betekenisvol is voor de student. De methode kan functioneren voor Roemeense woorden die betekenisvol en relevant zijn voor de student.

Voor- en nadelen van de GoldList Method

Voor lerenden die het prettig vinden om bijvoorbeeld Post-its^® als geheugensteun te gebruiken, zou deze methode goed kunnen werken. Met de hand schrijven werkt effectiever dan typen of, redelijk zinloos: een foto maken, doordat het fysieke deel van het geheugen door het schrijven wordt aangesproken en meewerkt. Een nadeel is het ontbreken van context. Taal is uiteraard veel meer dan alleen een serie losse woorden en zinnen. Deze methode is bovendien bijzonder tijdrovend; er moeten steeds met de hand geschreven woordenlijsten worden gemaakt.

De Natural Method

Bedacht door wie en wanneer

De Natural Method, ook wel de Natural Approach (de ‘natuurlijke aanpak’) genoemd, is door de Amerikanen Tracy Terrell en Stephen Krashen in 1983 ontwikkeld.

Kenmerken van de Natural Method

De Natural Method is op een natuurlijke wijze van taalverwerving (van bijvoorbeeld Roemeens) gericht. De methode probeert het Roemeens te leren op de manier waarop mensen als kind hun moedertaal leerden spreken. De Roemeense taalregels leert de student ook onbewust op deze manier. Alleen het Roemeens wordt hiervoor gebruikt met de nodige visuele hulpmiddelen. Het streven is een stressvrije leeromgeving. Een grote hoeveelheid begrijpelijke input wordt blootgesteld aan de lerenden. De taalproductie Roemeens mag spontaan ontstaan en wordt niet geforceerd. De methode legt de nadruk op communicatie en niet zo zeer op expliciete Roemeens grammatica en het corrigeren van vormfouten.

Als de student in het Roemeens wordt ondergedompeld, werkt de methode het meest effectief. Om ervoor te zorgen dat de studenten van de ervaring kunnen genieten, moeten de activiteiten in het Roemeens stimulerend zijn.

De Natural Method lijkt vrij veel op de Directe Methode. Het idee van natuurlijke taalverwerving is het uitgangspunt van beide methoden; het onderscheid tussen deze twee leermethoden is dat de Directe Methode meer nadruk legt op de praktijk en de Natural Method meer op de blootstelling aan taalinput en het verminderen van spreekangst.

Populariteit

Dat onderdompeling een heel effectieve leermethode kan zijn, is vaak bewezen. De methode is een populaire manier van lesgeven bij taaltrainers Roemeens, doordat de methode vrij eenvoudig te begrijpen is voor lerenden. Minpunten heeft de Natural Method ook. De nadruk wordt vooral op het impliciet aanleren van de Roemeense grammatica gelegd. Studenten zouden inderdaad leren om te communiceren, maar blijven steken in een wat gebrekkige, vereenvoudigde versie van het Roemeens door onvoldoende kennis van de grammatica van de taal.

Voor- en nadelen van de Natural Method

Het wordt als prettig ervaren om op een natuurlijke manier een taal aan te leren. Lerenden krijgen de kans voor het opbouwen van een persoonlijke band met het Roemeens. Omdat de studenten niet ‘uit het hoofd hoeven te leren’, blijft het geleerde voor een langere tijd onthouden.

Doordat er bijna geen druk ligt op de taalproductie, kan het nadeel zijn dat het langer duurt voor er resultaat geboekt wordt. Ook bereidt de methode studenten niet per se voor op een bepaald Roemeens examen.

Structurele Aanpak

Bedacht door wie en wanneer

De ‘Structurele Aanpak’ (Engels: Structural Approach; ‘SA’) is door Charles Fries, oprichter en directeur van de English Language Institute aan de Universiteit van Michigan en één van zijn studenten Robert Lado in de begin jaren 50 ontwikkeld.

Kenmerken van de Structurele Aanpak (SA)

De Structurele Aanpak is een methode om vreemde talen te leren met als doel de lerende vertrouwd te laten raken met de fonologische en grammaticale structuur van de taal (bijvoorbeeld het Roemeens). De beheersing van deze structuren is volgens de Structurele Aanpak effectiever dan de verwerving van woordenschat Roemeens. Het herkennen en kunnen toepassen van vaste combinaties van Roemeense woorden en groepen woorden in de correcte woordvolgorde is waar het bij de Structurele Methode om draait. Deze combinaties worden aangeboden aan lerenden in realistische situaties met behulp van visualisatie, dramatisering, handelingen en gezichtsuitdrukking. De taalstructuren die in de praktijk het meest worden gebruikt, worden eerst aangeboden. Mondelinge vaardigheid Roemeens (luisteren en spreken) wordt hier in eerste instantie bij gebruikt; lezen en schrijven volgen daaruit. Bij het aanleren en verbeteren van de productieve vaardigheid Roemeens (spreekvaardigheid en schrijfvaardigheid), krijgt de grammatica een belangrijke plek. Structural-Situational Approach (structurele-situationele benadering) en de Structural-Oral-Situational Approach (structurele-mondeling-situationele benadering) zijn andere namen voor de Structurele Aanpak.

Populariteit

De Structurele Aanpak werd in de jaren vóór 1970 gebruikt op vrij grote schaal voor het geven van Engelse les in Engelssprekende landen, voormalige Britse koloniën en in Maleisië.

Voor- en nadelen van de Structurele Aanpak

Een structurele aanpak heeft als sterke kant dat de lerenden het Roemeens op een accurate wijze leren. De leren eveneensde krijgt inzicht in de Roemeense grammatica leert eveneens in welke situatie bepaalde bepaalde Roemeense woorden of woordcombinaties wel of niet passend zijn. De methode van de Structural Approach gebruikt alledaagse taal. De Structurele Aanpak heeft eveneens minpunten. Deze methodiek is tamelijk tijdverslindend en geeft niet direct ervaringen van succes. De inbreng van de student zelf is beperkt; het is weinig creatief.

Communicatief taalonderwijs (Engels: Communicative Language Teaching; CLT)

Bedacht door wie en wanneer

Het communicatief Taalonderwijs (In het Engels: Communicative Language Teaching, afkorting: CLT), ook ‘De Communicatieve benadering’ (In het Engels: Communicative Approach, afkorting: CA) genoemd, is ontstaan in de jaren 60 van de vorige eeuw onder invloed van ideeën van Noam Chomsky, die de nadruk legde op competenties bij het leren van een taal. De Amerikaanse taalkundige Dell Hymes was de grondlegger in 1966 van het concept van communicatieve vaardigheden.

Kenmerken van Communicatief taalonderwijs (CLT)

Het communicatief talenonderwijs gaat uit van de gedachte dat interactie de uiteindelijke doelstelling is bij het leren van vreemde talen (zoals Roemeens).

De studenten leren met gebruik van CLT-technieken het Roemeens in praktijk te brengen door de interactie met de docent Roemeens alsook met elkaar. Er wordt gebruikgemaakt van authentieke teksten in het Roemeens of ander materiaal uit het dagelijks leven en/of de werksituatie. Het Roemeens wordt zowel tijdens als buiten de les gebruikt.

Studenten praten over persoonlijke gebeurtenissen met medestudenten en docenten Roemeens dragen onderwerpen aan buiten het gebied van de traditionele grammatica, om de taalvaardigheid Roemeens in allerlei soorten situaties uit de praktijk te oefenen. Roemeense grammatica leren studenten inductief, dit houdt in aan de hand van de praktijk, van waaruit de regel volgt.

Bij communicatief taalonderwijs zijn docenten Roemeens echt trainers, die de lerenden helpen te communiceren in het Roemeens.

Populariteit

In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw werd het communicatief taalonderwijs erg populair, deels doordat de traditionele taalonderwijsmethodes niet zo succesvol bleken. Door de verdere eenwording van Europa ontstond meer behoefte om talen te leren op een wijze die direct kon worden toegepast.

Voor- en nadelen van Communicatief taalonderwijs

Het communicatief taalonderwijs kent veel voordelen. Lerenden ‘kunnen’ al snel ‘iets’ in het Roemeens; de methode is studentgericht en functioneel. Door het gebruik van authentieke materialen, leren studenten de Roemeense woorden die voor hen nodig zijn. Het is een efficiënte methode. Voor de lerende werkt het stimulerend omdat hij of zij vlug succeservaringen heeft. Fouten mogen worden gemaakt; al doende wordt de taalvaardigheden geleerd en geperfectioneerd. Een keerzijde van deze communicatieve benadering is dat er niet zo veel aandacht wordt besteed voor grammatica, woordenschat die niet direct toepasbaar is en uitspraak. Het voorbereiden en plannen vereist veel meer tijd van de trainer en van studentent vraagt het een actieve deelname. Voor bepaalde lerenden is deze manier van leren afwijkend of moeilijk, afhankelijk van welke achtergrond zij hebben. Communicatief taalonderwijs (CLT) (communicatief taalonderwijs) traint taalvaardigheden; daarbij gaat het om de functie en minder om de vorm en de methode biedt als zodanig geen samenhangend geheel.

Grammatica-/vertaalmethode (GVM) (Engels: Grammar-Translation Method; GTM)

Bedacht door wie en wanneer

Het taalonderwijs was in de 18^de en de 19^de eeuw vooral gefocust op praktisch taalgebruik. Men leerde om gebruiksklare zinnen, dialogen, idiomatische uitdrukkingen, woordenlijsten etcetera na te spreken, uit het hoofd te leren en daarna vervolgens op te zeggen. Dit werd op een andere manier gedaan door een Duitse docent Frans en Italiaans en eveneens schrijver van leerboeken; Johann Valentin Meidinger. Meidinger ontwikkelde een methode waarin de grammatica centraal stond rond 1783. Meidinger wordt gezien als grondlegger van de zogenaamde grammatica-vertaalmethode (Grammar-Translation Method; GTM).

Kenmerken van de Grammatica-/vertaalmethode (GVM)

Deze methode was gebaseerd op het onderwijs in het Latijn, wat de taal van de wetenschap, de cultuur en de religie was. Onderwijs in Latijn was vanzelfsprekend gericht op geschreven teksten van klassieke schrijvers en was geheel gericht op de grammatica en het vertalen. Dat werd destijds beschouwd als een degelijke en wetenschappelijke aanpak. De Grammatica-vertaalmethode gaat van de analyse van de taalvormen en de taalstructuren (van bijvoorbeeld Roemeens) uit waarbij de studenten zelf inzicht ontwikkelen. De lees- en schrijfvaardigheid Roemeens dus belangrijk bij de Grammatica-vertaalmethode. De nadruk ligt op literatuur, vertalen en uit het hoofd leren van woordenlijsten in het Roemeens. De taaltrainer draagt kennis Roemeens over, de student memoriseert.

Populariteit

Alhoewel al sinds halverwege de negentiende eeuw ook tegengeluiden te horen waren, heeft tot vrij recent de grammatica-/vertaalmethode een grote invloed gehad op het talenonderwijs.

Voor- en nadelen van de Grammatica-/vertaalmethode

Aan personen die het een uitdaging vinden om dingen uit het hoofd te leren, vormt de grammatica-/vertaalmethode vormt een aardige mentale training. Deze methode biedt eveneens inzicht in de structuur van het Roemeens, doordat de nadruk wordt gelegd op de grammatica.

Er zijn echter meer keerzijden dan positieve kanten. De grootste keerzijde is dat de luistervaardigheid en spreekvaardigheid Roemeens behoorlijk achterblijft, waardoor de taal zelfs na jaren studeren nauwelijks mondeling toegepast kan worden. Deze leermethode staat ver van het dagelijks gebruik van het Roemeens af, ook in de context die wordt aangeboden, omdat het meestal gaat om literair taalgebruik. Bij het werken in groepsverband biedt deze methode geen mogelijkheid tot een eigen creatief proces of tot differentiatie bij lerenden. Lerenden fungeren slechts als toehoorders en uitvoerders.

Onderdompeling (Engels: immersion)

Bedacht door wie en wanneer

Onderdompeling (Engelse naam: language immersion) wordt sinds de jaren 70 over de hele wereld gebruikt, hoofdzakelijk op middelbare scholen waarbij een schoolvak (zoals wiskunde) in de vreemde taal wordt gegeven. In Nederland is de methode van ‘onderdompeling’ bekend als de leermethode die gebruikt wordt bij bijvoorbeeld Taleninstituut Regina Coeli in Vught, ook wel ‘de nonnen van Vught’ genoemd. De methode van ‘onderdompeling’ is daar ontstaan in 1963 met Franse nonnen die taalles Frans gaven aan rijke dames uit Vught.

Kenmerken van onderdompeling

De methode van onderdompeling behelst dat degene die de taal (zoals het Roemeens) leert, vanaf het begin wordt omgeven door de nieuwe taal. De instructies vinden plaats in de doeltaal (Roemeens); eerst langzaam en met veel herhalingen en later op een meer natuurlijke manier. Vanaf het begin wordt de student ook uitgedaagd om in het Roemeens te spreken. De methode werkt met simulaties en rollenspellen. De omgeving op onderwijsinstellingen die werken met onderdompeling, wordt vaak ingericht in de stijl van het Roemeens om een situatie te creëren alsof studenten in Roemenië zijn. Lerenden oefenen één-op-één of in een klein groepje met Roemeens spreken. Daadwerkelijk naar Roemenië gaan en daar in een gastgezin verblijven, is een andere manier om een taal te leren door middel van onderdompeling.

Populariteit

Onderdompeling wordt gezien als een zeer goede methode om een vreemde taal te leren. Vooral de mondelinge taalvaardigheid Roemeens kan zeer goed worden aangeleerd met deze methode.

Voor- en nadelen van onderdompeling

Omdat de leermethode behoorlijk intensief is, is het grote voordeel dat deze methode snel resultaten laat zien. Omdat de lerende wordt erdoor omgeven, is het een kwestie van ‘sink or swim’; hij of zij moet echt in het Roemeens gaan communiceren. De studenten zijn in principe 24 uur per dag Roemeens aan het leren. Het samen oefenen in een groep versterkt de sociale interactie. Studenten ervaren dit als motiverend.

Dat de bereikte resultaten niet altijd wordt vastgehouden, is een nadeel van de methode. De kans is groot dat het nieuw geleerde snel weer wegzakt als studenten in een vrij korte tijd Roemeens leren, door in Roemenië te zijn of door te zijn ondergedompeld in een kunstmatig gecreëerde omgeving, maar vervolgens weer overgaan tot de orde van de dag. Een ander minpunt van de methode kan zijn dat een dergelijke taaltraining Roemeens nogal intensief is. Niet elke student heeft genoeg conditie om deze leermethode vol te houden.

Suggestopedie (Suggestopedia)

Bedacht door wie en wanneer

Suggestopedia is een methode om een vreemde taal te leren die ontwikkeld is in de jaren 70 van de vorige eeuw. Suggestopedia is ontwikkeld door de Bulgaarse wetenschapper en psychotherapeut Georgi Lozanov.

Kenmerken van Suggestopedie

Suggestopedie is gebaseerd op het principe van de suggestie. Positieve suggestie is volgens Georgi Lozanov een voorwaarde om (vreemde talen; bijvoorbeeld Roemeens) te kunnen leren. Daarvoor zijn een ontspannen sfeer alsook een wederzijds vertrouwen tussen de lerenden en de taaldocent (Roemeens) van essentiële betekenis. Dat studenten zich veilig en ontspannen voelen, is de voorwaarde hiervoor. Een leslokaal met een rijopstelling was niet geschikt om dit te bewerkstelligen. In de lessen zaten lerenden in comfortabele stoelen die waren gezet in een halve cirkel en in de les was ook altijd achtergrondmuziek. De methode voorgestaan door Georgi Lozanov, bestond uit teksten voorlezen, terwijl op de achtergrond klassieke muziek werd afgespeeld of natuurgeluiden te horen waren. Er bestonden opmerkingen over de (Roemeense) grammatica en woordenlijsten bij deze teksten. Het voorlezen werd gedaan met gebaren alsook veel expressie in stem. Op deze manier werden studenten in de verleiding gebracht om te luisteren en de (Roemeense) woorden die nieuw waren, konden gemakkelijk worden begrepen en opgenomen. Voor cultuur en kennis over het land van de vreemde taal (Roemenië) was veel tijd tijdens de lessen. Er werden rollenspellen gespeeld en er werden bijvoorbeeld (Roemeense) streekgerechten bereid en gegeten.

Populariteit

De leermethodiek was enigszins omstreden en is niet heel bekend meer. Sommige elementen van de methode zoals het gebruikmaken van stemexpressies en gebaren bij het lezen van teksten, worden nog steeds gebruikt.

Voor- en nadelen van Suggestopedie

De methode van Suggestopedie zorgt voor een ontspannen en veilige sfeer, waardoor de student minder last heeft van frustratie of faalangst. Voor immigranten kan deze gemoedelijke sfeer aan een positieve associatie met het nieuwe thuisland bijdragen. Vaak werkt muziek motiverend en draagt aan betere leerprestaties bij. Een bijkomend voordeel van de methodiek is dat de lerende wordt gestimuleerd om actief mee te doen en zich in de situatie in te leven, wat voor sommige mensen een nieuwe ervaring is. Tegelijkertijd is dit voor bepaalde lerenden een keerzijde, omdat niet iedereen hiertoe in staat is. Muziek kan bij sommigen ook afleiden en verstorend werken in plaats van stimulerend of ontspannend. Een ander zwak punt is dat de relatie taaldocent-lerende niet gelijkwaardig is; alle input komt van de Roemeense taaldocent en de lerenden zijn altijd de ontvangende partij.

Community Language Learning (CLL)

Bedacht door wie en wanneer

In het jaar 1976 ontwikkelden de Amerikaanse priester en psycholoog Charles Curran en professor Paul La Forge Community Language Learning, ook wel Counseling Language Learning
geheten.

Kenmerken van Community Language Learning (CLL)

Community Language Learning (CLL) is een methode om een taal te leren waarbij lerenden samenwerken om te bepalen welke aspecten van de taal zij willen leren. Deze CLL methode is op de counseling-benadering gebaseerd waarbij de trainer als een counselor fungeert die de zinnen van de lerenden omschrijft. De studenten beginnen een gesprek. Zijn de studenten de doeltaal (Roemeens) nog niet voldoende machtig, dan spreken de studenten in hun moedertaal. De taaldocent (Roemeens) vertaalt en legt uit. De uitingen van de docent worden hierna zo goed mogelijk herhaald. Deze gesprekken in het Roemeens worden opgenomen om opnieuw te beluisteren.

Community Language Learning stimuleert het gemeenschapsgevoel in de leergroep en de methode ziet de interactie tussen de studenten als middel om de Roemeense taal te leren. Er wordt geen lesboek Roemeens gebruikt; de lerenden bepalen zelf het lesmateriaal met behulp van betekenisvolle gesprekken.

Populariteit

Het slagen van CLL hangt erg af van de expertise van de docent-counselor. Bij deze methode dient de taaldocent naast sociaal-cultureel kundig ook taalkundig te zijn onderlegd. De trainer dient zowel het Roemeens als de moedertaal van de lerenden zeer goed te beheersen om in staat te zijn om de taaluitingen van de lerenden te vertalen. CLL kan prima functioneren indien deze op de juiste wijze wordt toegepast. CLL is niet bruikbaar voor grote groepen.

Voor- en nadelen van Community Language Learning

Deze methode biedt studenten een hoge mate van autonomie. Veel lerenden vinden het analyseren van de eigen gesprekken nuttig. De leergroep wordt vaak heel hecht, niet alleen tijdens de les Roemeens, maar eveneens buiten de les. Door deze methode worden lerenden zich zo veel meer bewust van anderen in de groep, hun sterke en minder sterke punten en leren om als team samen te werken. Van het bespreken door de foutjes en het evalueren van de les Roemeens leren studenten vaak veel. Deze correcties blijven vaak in het geheugen gegrift en worden onderdeel van de actieve woordenschat van de lerende.

Het kan een nadeel zijn dat de taal docent niet sturend is, ondanks dat een aantal studenten wel sturing nodig heeft. Er wordt geen gebruikgemaakt van een leerboek en er worden geen toetsen Roemeens gehouden. Daarom is het succes moeilijk te meten. Een aantal lerenden wordt belemmerd in hun Roemeens spreken als zij opgenomen worden.

Lexicografische benadering (Engels: Dynamic Lexicographic Approach; DLA)

Bedacht door wie en wanneer

De Lexicografische benadering (Engelse naam: Lexical Approach; LA) is een methode om talen te leren die door Michael Lewis in de jaren negentig van de vorige eeuw is ontwikkeld.

Kenmerken van de Lexicografische benadering (DLA)

De benadering gaat uit van de visie dat een belangrijk deel van het leren van een vreemde taal (zoals het Roemeens) bestaat uit het begrijpen en het produceren van zogenaamde ‘lexicale eenheden’, brokjes taal die uit (Roemeense) woorden, woordcombinaties en uitdrukkingen bestaan. De studenten verwerven al doende inzicht in patronen van het Roemeens (de grammatica) en betekenisvolle groepen met woorden. Zo leren ze hoe het Roemeens ‘in het echt’ wordt gebruikt. De woordenschat Roemeens neemt bij deze benadering een grotere plaats in dan de Roemeense grammatica. Instructies zijn op situaties en Roemeense uitdrukkingen die regelmatig voorkomen in dialoog gericht. Voor interactie is aandacht maar ook voor exposure; voor de zogenaamde receptieve vaardigheden van de student (luisteren/begrijpen, lezen/begrijpen). Er wordt veel mogelijkheid geboden voor de lerenden om zelfstandig de Roemeense taal te ontdekken.

Het is de rol van de trainer Roemeens om te zorgen voor voldoende inbreng en het faciliteren van het leertraject van de lerende.

Populariteit

Door de invloed van de ideeën over taal van (onder andere) Michael Lewis zijn in de laatste drie decennia leerboeken duidelijk veranderd. Veel meer aandacht wordt besteed aan woordenschat die in zogenaamde chunks wordt aangeboden, in betekenisvolle brokjes. Iets waarnaar Lewis streefde; de vergaande verandering in de wijze waarop talen worden onderwezen, heeft echter niet plaatsgevonden.

Voor- en nadelen van de Lexicografische benadering

De studenten leren om op een natuurlijke manier de Roemeense taal te gebruiken door met ‘chunks’ (brokjes van de taal); met ‘echte’ taal te werken. Dit zorgt voor souplesse in het taalgebruik Roemeens.

Het minpunt van deze methode van de methode is dat de werkelijkheid altijd weer anders is dan de aangeleerde taalsituaties. Een aantal studenten heeft meer aan een taaltrainer Roemeens die hen de weg wijst, dan aan een docent taal-facilitator omdat deze studenten meer moeite hebben met het zelf leren herkennen van de taalpatronen.

Series Method

Bedacht door wie en wanneer

De Series method, ook wel ‘seriemethode van taalverwerving’ (Frans: La Méthode naturelle) genoemd, is ontwikkeld door de Fransman François Gouin in 1880.

Kenmerken van de Series Method

Een serie van verbonden zinnen die eenvoudig te begrijpen zijn en niet veel kennis vereisen van grammatica, is het uitgangspunt van de seriemethode (Engelse naam: The Series Method of language acquisition) van Gouin. Op basis van een actie, bijvoorbeeld het verlaten van een huis in de volgorde waarin deze uitgevoerd zou worden, leren studenten zinnen. Deze reeksen of series behandelden onderwerpen als de mens in de samenleving, wetenschap en beroep, het leven in de natuur, ontwikkeld vanuit het onderscheid tussen objectieve, subjectieve en figuurlijke taal. De seriemethode van Gouin maakt geen gebruik van moedertaal. Het betreft een soort eentalige leermethode, die niet uitgaat van ‘vertalen’ en ‘uitleggen’ maar uitgaat van ‘demonstreren’ en ‘handelen’, waardoor lerenden al gauw in de nieuwe taal (bijvoorbeeld het Roemeens) gaan denken.

Populariteit

De ideeën van Gouin over taal waren zeer vooruitstrevend. Ondanks dat de methode een vrij afwijkende aanpak had, was de seriemethode van Gouin enige tijd succesvol. De leermethode van Gouin werd echter overschaduwd door de Directe Methode van Berlitz.

Voor- en nadelen van de Series Method

Door de Series method van François Gouin worden de mondelinge vaardigheden Roemeens van de lerende sterk ontwikkeld en het zorgt voor een sfeer die harmonieus, natuurlijk en gelijkwaardig is.

De leermethode biedt levendig taalonderwijs. Dit soort taalonderwijs Roemeens wekt de leermethode enthousiasme op van de studenten door gebruik te maken van visuele leermiddelen, bijvoorbeeld afbeeldingen, grafieken, enzovoort. Een nieuwe taal leren werd tastbaar; iets wat geheel nieuw was. De seriemethode maakt studenten Roemeens nieuwsgierig, dit werkt goed om het leergeheugen te ontwikkelen, de druk om te presteren te verminderen alsook het zelfvertrouwen te verhogen. de methode van François Gouin stimuleert de communicatieve competenties Roemeens van de studenten sterk.

De methode van Gouin heeft als nadeel dat taal die wat abstracter of subjectiever is, lastig met bewegingen en expressies in één duidelijke ervaring te vangen is. Een ander minpunt is de bewerkelijkheid voor de docent, die tenslotte een scala aan series voor moet bereiden. Ten derde focust de Gouin-seriemethode vooral op mondelinge taalgebruik, terwijl het reguliere onderwijssysteem nog veelal draait om examens die de lees- en schrijfvaardigheid toetsen.

Task-Based Language Teaching (TBLT)

Bedacht door wie en wanneer

Taakgericht taalonderwijs (Task-Based Language Teaching; TBLT) is in de jaren tachtig van de vorige eeuw ontwikkeld. De grondleggers zijn de Indiase taalkundige professor N.S. Prabhu, de Amerikaanse hoogleraar Teresa P. Pica en de Britse hoogleraren Michael Hugh Long en Graham Crookes.

Kenmerken van de Task-Based Language Teaching (TBLT)

Taakgericht taalonderwijs past binnen het Communicatief Taalonderwijs/een Communicatieve Benadering. De denkwijze erachter is dat de verwerving van de te leren taal (zoals het Roemeens) geen doel op zich is, maar een methode om specifieke taken uit te kunnen voeren. De studenten krijgen motiverende taken aangeboden. Hiervoor is taalkennis (Roemeens) vereist. Om deze taken goed uit te kunnen voeren, dienen zij over woordenschat en regels van het Roemeens te beschikken. Deze taken zijn zaken uit het dagelijks leven, zoals e-mails schrijven, een boodschap doen, bellen met een klantenservice, de krant lezen of een drankje bestellen. De taak wordt in drie fasen opgedeeld: vóór, tijdens en na de taak, waarbij de student zich eerst op de taak voorbereidt, de taak daarna uitvoert en tot slot hierop terugblikt. Om de taken uit te voeren, dienen lerenden samen te werken. Om leereffect te hebben, moeten de opdrachten net boven het niveau van de lerende liggen.

Populariteit

Vanaf het begin van de jaren negentig is taakgericht onderwijs erg populair geworden, zeker in het taalonderwijs. De leermethode lijkt de meest bruikbare vorm te zijn om de taalvaardigheid bij de studenten (hoofdzakelijk de studenten met een achterstand) te verhogen in het lager en secundair onderwijs.

Voor- en nadelen van Task-Based Language Teaching

Taakgericht taalonderwijs (Roemeens) biedt duidelijke voordelen. Het taakgericht taalonderwijs is een activerende werkvorm, waarbij lerenden uitgedaagd worden om hun vaardigheid (Roemeens) toe te passen. Het is een op de persoon gerichte, efficiënte en relevante aanpak, mits de taak goed aansluit bij de lerende. Studenten komen op een alledaagse, natuurlijke wijze in aanraking met het Roemeens en leren zo authentieke Roemeense woorden, woordcombinaties en uitdrukkingen in het Roemeens. Daarnaast leren studenten om samen met andere studenten Roemeens te werken. Taakgericht taalonderwijs wordt door lerenden als plezierig en motiverend ervaren .

Als keerzijde kan worden gezien dat de communicatie voorop staat en niet de correcte vorm van het Roemeens, waardoor studenten die niet heel nauwkeurig leren.

De Dogme benadering (Engels: Dogme Language Teaching; Dogme ELT)

Bedacht door wie en wanneer

De Nieuw-Zeelandse docententrainer en taalkundige op het gebied van taalonderwijs Engels; Scott Thornbury, bedacht in het jaar 2000 Dogme Language Teaching/Dogme ELT (de ‘Dogmabenadering’).

Kenmerken van de Dogme benadering (ELT)

‘Dogme 95’; de stroming van een groep van filmmakers uit Denemarken onder wie Deense filmregisseur Lars von Trier uit het jaar 1995, vormde de inspiratie voor Dogme Language Teaching. Bij het maken van films houden de deelnemers zich aan 10 strikte regels (dogma’s). Deze vormen samen ‘de eed van zuiverheid’ (In het Deens: kyskhedsløfter; in het Engels: Vows of Chastity). Het Dogme-taalonderwijs werkt op een vergelijkbare manier. De aanhangers van deze methode zoeken naar een vorm van communicatief onderwijs van vreemde talen die niet door enig voorgedrukt materiaal is belast. Het oogmerk van de Dogme-methode is het aangaan van inhoudelijke conversaties die over praktische onderwerpen gaan. Hierbij gaat het om communicatie als de drijvende kracht van het leren. Deze leermethode is daarom een communicatieve werkwijze voor het taalonderwijs. Deze methode wil onderwijs bieden zonder het gebruik van lesboeken of ander lesmateriaal en zich in plaats daarvan op communicatie tussen trainer en lerenden focust. Het Dogme-taalonderwijs heeft 10 uitgangspunten (dogma’s), net zoals de Dogme-beweging van de filmmakers.

Populariteit

Ondanks dat er niet veel onderzoek naar het succes van Dogme is gedaan, stelt Scott Thornbury dat de overeenkomsten met het taakgericht leren van een taal (zoals Roemeens) suggereren dat Dogme waarschijnlijk leidt tot vergelijkbare resultaten.

Voor- en nadelen van de Dogme benadering

Een voordeel voor trainers Roemeens is dat voorbereiding vrijwel niet nodig is. Het kan erg motiverend werken dat de lerenden verantwoordelijk voor het eigen leerproces zijn. Voorspelbaar zijn de lessen Roemeens zo nooit. Dat creëert spontane communicatie en de verveling krijgt geen kans. Bij een taalles volgens de Dogme-benadering is zo goed als alles bespreekbaar. Dit zorgt ervoor dat de lerenden betrokken en alert blijven.

Studenten kunnen zich echter wel iets ongemakkelijk voelen als ze zo weinig bij de hand genomen worden door de taaltrainer. Ook is niet elke trainer Roemeens voldoende flexibel voor deze manier van lesgeven. Dat studenten zich vaak moeten voorbereiden op een specifiek examen Roemeens en het niet zeker is dat de daarvoor benodigde stof aan bod komt in de taallessen, kan een bijkomend minpunt van de methode zijn.

Growing Participator Approach (GPA)

Bedacht door wie en wanneer

The Growing Participator Approach (GPA) is ontwikkeld in 2007 door Language consultants Angela en Greg Thomson.

Kenmerken van de Growing Participator Approach (GPA)

Deze GPA-methode is een alternatieve kijk om een vreemde taal (zoals het Roemeens) te leren. Dat taal en cultuur onlosmakelijk zijn, is de primaire aanname van de GPA. Het gaat bij GPA om veel meer dan alleen het leren van het Roemeens; het uiteindelijke doel om tot een volwaardige deelnemer aan het leven in de gastcultuur (van Roemenië) uit te groeien. Daarom gebruikt GPA de benaming ‘groeiende deelnemers’ in plaats van ‘taallerenden’ en ‘verzorger’ in plaats van ‘docenten of leraren’. De Growing Participator Approach (GPA) vertoont gelijkenissen met, en is ook gedeeltelijk gebaseerd op, de Natural Approach (natuurlijke aanpak) van Stephen Krashen en Tracy Terrell.

De methode bestaat uit zes fasen van activiteiten. De activiteiten worden uitgevoerd door de lerende met een verzorger uit Roemenië. Begrip is belangrijker dan productiviteit. De nadruk ligt op de Roemeense woordenschat alsook de cultuur. Fase 1 van de leermethode is de zogenaamde hier-en-nu-fase. Deze fase neemt ruwweg 100 uur in beslag. De ‘groeiende deelnemer’ richt zich in deze fase 1 op het luisteren en het geven van non-verbale feedback.

Fase 2 van de methode is de verhaalopbouwfase. Deze neemt om en nabij 150 uur in beslag en de deelnemers beginnen nu ook Roemeens te produceren. In fase 3 van de methode ligt de nadruk op ‘gedeelde verhalen’. Dit zijn verhalen over dagelijkse gebeurtenissen, verhalen die worden gedeeld tussen culturen alsook verhalen over gedeelde ervaringen. Fase 4 van de methode is de fase van het ‘diepe delen’. De deelnemers en de verzorgers beginnen nu meer diepgaande gesprekken over het leven in de Roemeense cultuur te voeren. In fase 5 van de methode beginnen de deelnemers zich op het taalgebruik van moedertaalsprekers Roemeens te richten aan de hand van films, televisie of nieuws en literatuur. Het Roemeens dat voor het werk is vereist, wordt ook geleerd. Fase 6 van de leermethode is de ‘zelfvoorzienende groeifase’. Deze fase kent geen eindpunt. Hierbij gaat het om groei buiten de formele taalsessies Roemeens om.

Populariteit

De methode van Greg en Angela Thomson is nog vrij nieuw en er is nog niet veel bekend over het succes van de methode. Deelnemers zijn enthousiast over deze methode.

Voor- en nadelen van de Growing Participator Approach

Met de GPA-methode wordt een duidelijke doorkijk geboden op het proces van de taalverwerving Roemeens. Deze zes fasen van GPA bieden een duidelijk tijdsschema en haalbare doelstellingen. Er wordt door de lerende niet alleen kennis van de Roemeense taal verworven, maar eveneens van de omgeving en de lerenden verwerven daarnaast een nieuw sociaal netwerk.

Dat voor iedere deelnemer of tenminste iedere groepje deelnemers een ‘verzorger’ gezocht moet worden die bereid is om behoorlijk veel tijd te investeren, is een keerzijde van deze benadering.

Shadowing Technique

Bedacht door wie en wanneer

De Shadowing technique, ook wel simpelweg Shadowing (‘schaduwen’) genoemd, is bedacht door de Amerikaanse taalkundige en polyglot Prof. Alexander Argüelles in de vroege jaren 2000.

Kenmerken van de Shadowing Technique

De techniek van Shadowing is een methode die taallerenden zelfstandig kunnen toepassen voor het verbeteren van de uitspraak en de intonatie (Roemeens) en het verwerven van vloeiendheid in het spreken. Het is een relatief eenvoudige techniek: de student luistert naar een audio-opname, bij voorkeur een dialoog en herhaalt dan wat hij of zij hoort. Het gaat in de eerste instantie om de klanken; de Roemeense tekst begrijpen is niet van belang. Het luisteren en herhalen oefent men net zo vaak tot het moment dit heel gemakkelijk gaat en de student simultaan met de opname Roemeens kan spreken. De lerende gebruikt na enige tijd een transcript om te kunnen lezen (en begrijpen) wat hij of zij gezegd heeft. Veel lesboeken zijn voor deze techniek geschikt, zolang de boeken dialogen bevatten of stukken samenhangende tekst. De Roemeense audio-opnames dienen idealiter iets boven het niveau van de lerenden te liggen. De ideale lengte is ruwweg één pagina, op natuurlijke snelheid en zonder kunstmatige pauzes in te lassen. De aanbeveling van Argüelles is lerenden om tijdens het spreken te gaan lopen, liefst buiten, en niet te gaan zitten, omdat fysieke bewegingen de opname van de te leren taal (het Roemeens) in het zenuwstelsel versterken. Dat de lerenden minder snel worden afgeleid als zij in beweging zijn, is een andere grond zodat het leren van het Roemeens veel effectiever gaat.

De shadowing-techniek heeft veel gemeen met de audiolinguale methode uit de twintigste eeuw, maar het onderscheid is dat bij de audiolinguale methode grammaticale driloefeningen werden gebruikt in plaats van dialogen of samenhangende tekst. Bij de Shadowing-methode is ook simultaan spreken anders.

Populariteit

Er is veel onderzoek gedaan de afgelopen jaren naar de techniek van Shadowing waaruit blijkt dat de leermethodiek naast de uitspraak ook de luistervaardigheid sterk verbetert. Het algemene begrip van het Roemeens wordt ook vergroot.

Voor- en nadelen van de Shadowing Technique

Shadowing heeft als praktisch voordeel dat de methodiek in een groep lerenden kan worden gebruikt, waarbij iedere deelnemer in de groep individueel actief leert. Het rendement van de Shadowing-methode is hoog.

De Shadowing-methode heeft als keerzijde is dat de lerende het wellicht een beetje saai kan vinden om dezelfde Roemeense tekst te blijven herhalen. De tekst kiezen is dus heel belangrijk.

Total Physical Response (TPR^®)

Bedacht door wie en wanneer

De Amerikaanse psycholoog James Asher ontwikkelde in de jaren zestig van de vorige eeuw de taalverwervingsmethode Total Physical Response, ook wel TPR^® genoemd.

Kenmerken van Total Physical Response (TPR^®)

TPR^® is een methode om talen (bijvoorbeeld Roemeens) te leren die gebaseerd is op het principe dat mensen leren met behulp van beweging en handelingen. Al doende leert men, en wel op de manier zoals kinderen de moedertaal leren. Ouders geven hun jonge kinderen voortdurend opdrachten en belonen hen als ze die uitvoeren (“kijk naar mama”, “goed zo”). “Pak de lepel”, “Mooi!”, “Trek je schoentjes maar aan”, enz.). In de eerste instantie is het de bedoeling dat het kind begrijpt wat de ouder zegt, het kind gaat in een later stadium verbaal reageren. Dus de luistervaardigheden Roemeens zijn de basis, de spreekvaardigheden komen later.

TPR^® past deze principes van de moedertaalverwerving bij het leren van het Roemeens versneld toe. De taaldocent geeft opdrachten op een vriendelijke en begrijpelijke wijze, zoals: “pak het boek” en doet zelf de opdrachten voor; de student doet na. Aanvankelijk wordt van de studenten nog niet verwacht dat ze Roemeens spreken; de studenten geven de taken in een later stadium. Taken die bekend zijn worden uitgebreid of gedeeltelijk veranderd.

TPR^® appelleert de methode van aan de beide hersenhelften door het combineren van beweging en spraak. Hierdoor kost het minder moeite om iets te leren en de geleerde Roemeense taalkennis beklijft ook beter.

Populariteit

TPR^® wordt met name binnen het NT2-onderwijs gebruikt (Nederlands als tweede taal), zeker bij beginnende lerenden en ook wel bij Engels op de basisschool. Maar ook middelbare scholieren of volwassenen werken met veel plezier met TPR^® en behalen goede resultaten.

Voor- en nadelen van Total Physical Response

TPR^® heeft veel voordelen. Doordat de student veel begrijpelijke inbreng krijgt aangeboden in ‘chunks’ (woorden die bij elkaar horen), krijgt hij of zij snel begrip van de nieuwe taal. De methode van Total Physical Response levert vlotte succeservaringen op, wat het plezier in leren bevordert. Dit zorgt een stressvrij leerproces. De methode van TPR^® is in principe geschikt voor alle doelgroepen, ongeacht welke achtergrond en leeftijd en de methode kan eveneens in grotere klassen toegepast worden. Het Roemeens wordt direct in het langetermijngeheugen opgeslagen.

Het feit dat niet elke taaluiting in TPR^®-opdrachten is uit te drukken, is de keerzijde van TPR^®. Dit is de reden dat de methodiek tot op een zeker niveau werkt en daarnaast nog een andere methodiek (ter aanvulling) nodig is. De methode is ook niet echt creatief. Studenten leren niet om hun gevoelens, ideeën en meningen in het Roemeens te uiten.

De Directe Methode (Engels: Direct Method; DM)

Bedacht door wie en wanneer

Eind jaren 80 van de negentiende eeuw bedacht de Duits-Amerikaanse taalkundige Maximilian Delphinius Berlitz (geboren als David Berlizheimer) de Directe Methode. Deze methode wordt ook wel ‘de natuurlijke benadering’ genoemd. Deze methode is als tegenreactie op de dominante grammatica-vertaalmethode ontwikkeld.

Kenmerken van de Directe Methode (DM)

Er was een Reformbeweging rond 1900 met nieuwe visies over leren dat inductief en zelfontdekkend diende te zijn. Deze Reformbeweging betrof overigens niet alleen het leren van een vreemde taal, maar eveneens voeding, natuurgeneeskunde, kleding en naturisme. De mensen streefden, net zoals in de jaren zestig van de vorige eeuw, rond het jaar 1900 naar meer natuurlijke manieren van leven en een bevrijding van keurslijven. Er kwam in het taalonderwijs veel aandacht voor gesproken, ‘levende’ taal, waarbij de grammatica meer inductief werd aangeleerd, met behulp van voorbeeldzinnen. Hieruit moesten studenten de taalregels afleiden. Veel mondelinge oefeningen met veel aandacht kwamen er voor de uitspraak van de taal (zoals het Roemeens). Lerenden werden gestimuleerd veel Roemeens te spreken. Het was eveneens een nieuw verschijnsel dat de les in het Roemeens werd gegeven. Er werd nadrukkelijk niet vertaald tijdens de taalles. Aan de hand van voorbeelden en plaatjes werd de (Roemeense) vocabulaire aangeleerd. Abstracte vocabulaire werd aangeboden door de lerenden om ideeën te laten associëren.

Populariteit

Deels door invloeden van de crises en oorlogen ebde deze vernieuwingsgolf van het begin van de twintigste eeuw weg, om in de jaren 60 weer in een andere vorm terug te komen.

Taleninstituten zoals Interlingua en Berlitz werken nog altijd met (een moderne vorm van) de Directe Methode.

Voor- en nadelen van de Directe Methode

Dat het een vrij natuurlijke manier is om Roemeens te leren, is het pluspunt van de Directe Methode. Bij de Directe Methode wordt veel aandacht besteed aan spreken en luisteren. Hierdoor krijgen de lerenden vloeiendheid in het Roemeens en zelfvertrouwen. Nadelen kent de leermethode echter ook. Deze leermethode schenkt zeer weinig aandacht aan de schrijfvaardigheid (Roemeens) en ook minder aandacht aan lezen in de doeltaal. Voor lerenden die verder meer gevorderd zijn in het Roemeens, biedt deze leermethode onvoldoende uitdaging. Voor minder snel lerende studenten is de Directe Methode eveneens niet zeer geschikt, doordat deze methode van een daadkrachtige inzet door de studenten uitgaat.

De Manesca-methode (Engels: Manesca Method)

Bedacht door wie en wanneer

Jean Manesca publiceerde in 1835 An Oral System of Teaching Living Languages Illustrated by a Practical Course of Lessons in the French through the Medium of the English (“Een mondelinge methode voor het onderwijzen van levende talen, aan de hand van een praktische cursus Frans door middel van het Engels”). In januari 2015 ging An oral system of teaching living languages in herdruk.

Kenmerken van de Manesca-methode

Manesca is op hetzelfde principe gebaseerd als de Natural Approach (‘natuurlijke aanpak’): de beste manier om een taal te leren, is die kinderen hun moedertaal leren. Het leren van een taal (zoals Roemeens) dient veilig en gemakkelijk te zijn. Om die reden wil Manesca niet met abstracte regels en lijstjes met Roemeense woorden werken die uit het hoofd geleerd dienen te worden.

De Manesca-methode geldt als de eerst bekende, volledige taalcursus. De methode is op het werken met een groep van lerenden en een trainer Roemeens gebaseerd, die maar één Roemeens nieuw woord tegelijk introduceert. Bij elk woord hoort een specifieke beweging. Het Roemeense woord en de bijbehorende beweging worden daarna door de studenten afzonderlijk herhaald. Door deze herhaling onthouden de lerenden de Roemeense woorden, zonder dat uit het hoofd geleerd hoeft te worden. Stap voor stap vormen de woorden zinnen en vervolgens variaties op deze Roemeense zinnen. Roemeense spelling wordt aangeboden in een later stadium met leesteksten.

De methode van Jean Manesca is reeds enkele jaren later door de Duitse grammaticaschrijver en taaldocent Heinrich Gottfried Ollendorff overgenomen en aangepast en wordt ook wel de Ollendorff-methode genoemd.

Populariteit

Manesca is twee jaar na publicatie van zijn leermethode overleden. Het werk van Manesca is opgepakt en aangepast door anderen, onder meer door Ollendorff. Veel van zijn ideeën zijn nog actueel en worden nog steeds toegepast in het moderne vreemdetalenonderwijs.

Voor- en nadelen van de Manesca-methode

De sterke kant van de Manesca of Ollendorff-leermethode is het combineren van spreken en bewegingen maken, waardoor het fysieke geheugen meewerkt en het geleerde gemakkelijker en langer door de lerenden wordt onthouden. Het vele herhalen draagt daar eveneens aan bij. Het kan door studenten als een minpunt worden gezien dat dit wat saai kan zijn om steeds dezelfde Roemeense woorden en zinnetjes te blijven herhalen.

Silent Way

Bedacht door wie en wanneer

The Silent way (‘de stille manier’) is in het jaar 1963 ontwikkeld door de Egyptenaar Caleb Gattegno.

Kenmerken van de Silent Way

De stille manier is een methode om een vreemde taal (bijvoorbeeld Roemeens) te leren die gebruikmaakt van stilte als instructiemiddel. Gattegno’s methode gaat van de autonomie van de lerende uitn en hun actieve deelname.

De taaltrainers Roemeens gebruiken een combinatie van gebaren en stilte om de aandacht te trekken van de lerenden, reacties te krijgen en hen aan te moedigen om foutjes te corrigeren. Aan de uitspraak (Roemeens) wordt veel tijd besteed.

Caleb Gattegno, die wiskundige was, hechtte er veel waarde aan om onderwijs te geven op een manier die efficiënt voor de energievoorraad van de lerenden was. Hij ontdekte dat het in verhouding weinig energie kost om een auditief of visueel beeld te onthouden, veel minder dan als studenten proberen iets uit het hoofd te leren. Het betoog van hem was dat taaldocenten niet zozeer naar kennisoverdracht zouden moeten streven, maar bewustzijn dienen aan te spreken, want alleen bewustzijn maakt het mogelijk om dingen te kunnen leren.

Gekleurde staven die kunnen worden gebruikt voor allerlei dingen, zijn één van de hulpmiddelen die The Silent Way gebruikt. De methode maakt eveneens gebruik van Words in Colour; een kleurenkaart voor geluiden waarbij elke kleur voor een bepaalde klank van het Roemeens staat, gekleurde woordgrafieken om aan zinnen te werken en gekleurde grafieken die worden gebruikt om spelling te leren.

Populariteit

Met name bij het aanleren van de uitspraak van het Roemeens zijn de ideeën van Gattegno van betekenis geweest, hoewel The Silent Way in zijn oorspronkelijke vorm niet veel wordt toegepast.

Voor- en nadelen van de Silent Way

Het pluspunt van de leermethode van Gattegno is dat zijn aanpak voor de lerende niet-bedreigend is, die immers beschouwd wordt als autonoom. De taaltrainer Roemeens is in feite dienstbaar aan de lerenden, niet omgekeerd. De leermethodiek van The Silent Way stimuleert het leren op een natuurlijke wijze. Het geleerde wordt meestal goed verwerkt en onthouden door lerenden uit te dagen nieuwe dingen te ontdekken. De studenten ‘mogen’ fouten maken, wat bijdraagt aan het leerproces.

Een nadeel kan zijn dat sommige lerenden meer begeleiding nodig hebben dan de leermethode voorstaat. De lerenden worden mogelijk gefrustreerd door het gebrek aan input van de taaltrainer Roemeens. Met kleuren en grafieken werken, heeft als beperking dat ‘het nieuwe’ er vrij snel af gaat. Hierdoor verdwijnt het effect van de methode.

TPR Storytelling

Bedacht door wie en wanneer

TPR Storytelling of ‘TPRS’ houdt in Teaching Proficiency through Reading and Storytelling. De methode van TPR Storytelling is door Blaine Ray ontwikkeld in 1990, een Amerikaanse docent Spaans, en is afgeleid van de TPR-methode (Total Physical Response).

Kenmerken van TPR Storytelling

TPRS is een taalverwervingsmethode die gebruikmaakt van verhalen om een vreemde taal (bijvoorbeeld Roemeens) te leren. Het principe van TPRS is een natuurlijke methode van taalverwerving: een vreemeen taal leren zoals een kind zijn of haar moedertaal leert. Om dit te bereiken, worden lerenden aan een grote hoeveelheid begrijpelijke input blootgesteld. Door de docent Roemeens wordt een verhaal verteld waarin nieuwe Roemeense woorden diverse keren voorkomen. De verhalen zijn nooit te lang en interessant of humoristisch. De lerenden ontspannen zich doordat de verhalen gemakkelijk te begrijpen zijn. Zo worden Roemeense woorden en structuren vanzelf in het langetermijngeheugen van de lerende opgeslagen. De taaldocent wijst de lerende op grammaticale verschijnselen van het Roemeens, zonder dat lerenden regels uit het hoofd hoeven te leren.

De studenten zullen na enige tijd ‘vanzelf’ Roemeens gaan spreken en de Roemeense grammaticale structuur van de nieuwe taal imiteren. Dit is een natuurlijk proces. Samen met een groepje van studenten een verhaal opbouwen, is een variant. De taaldocent Roemeens schrijft bij deze variant eerst nieuwe woorden en structuren op een bord of flipchart, met de Roemeense vertalingen erbij, om vervolgens met de studenten hier een verhaal van te maken. Tot slot vertellen de studenten het verhaal na. Lezen in het Roemeens is een belangrijk deel van TPR Storytelling, doordat dit voor inbreng zorgt. In een latere fase volgt schrijven in het Roemeens.

Populariteit

Er is veel onderzoeken gedaan dat uitwijst dat TPRS een succesvolle manier is om een vreemde taal te leren. Er zijn wel randvoorwaarden nodig: de trainer dient goed getraind te zijn en de setting dient geschikt te zijn.

Voor- en nadelen van TPR Storytelling

TPR Storytelling is een laagdrempelige wijze van taalverwerving en het geleerde wordt grondig verworven. TPRS spreekt ook de creatieve intelligentie aan; TPR Storytelling is een breinvriendelijke leermethode. Het is plezierig voor de student en het is relatief gemakkelijk om de focus te behouden. Zelf een verhaal maken, werkt zeer motiverend voor de lerende.

Een nadeel is dat de methode veel voorbereiding van de trainer vraagt.

De Rosetta Stone methode

Bedacht door wie en wanneer

De Rosetta Stone-methodiek is naar de zogenaamde de Steen van Rosetta vernoemd, een steen met een tekst in twee talen die in Egypte is gevonden, door middel waarvan uiteindelijk de hiërogliefen ontcijferd zijn. Rosetta Stone is ook de naam van het softwarebedrijf dat de taalcursussen op de markt brengt. De eerste versie van deze methodiek is uitgebracht in 1996.

Kenmerken van de Rosetta Stone methode

De Rosetta Stone methode is een manier om achter een computer een vreemde taal te leren. De taalcursussen worden aangeboden in meer dan dertig verschillende talen en ze zijn te volgen vanuit elk van deze talen.

De Rosetta Stone-methode is een communicatieve methode, die de manier imiteert waarop een kind de moedertaal leert. Dit wil zeggen ‘leren door onderdompeling’, door veel te luisteren en na te zeggen. Het programma gebruikt hiervoor stemmen van moedertaalsprekers alsook foto’s om de betekenis over te brengen van nieuwe woorden in de doeltaal. De methode maakt gebruik van spraakherkenningsprogramma dat de uitspraak registreert en daar een schematische weergave van maakt. Zo kunnen gebruikers hun uitspraak van de nieuwe taal met die van native speakers (moedertaalsprekers) vergelijken. Uitspraakverbetering kan worden behaald door de voorbeeldstem wat langzamer te laten praten en vervolgens veel na te spreken.

Voor de schrijfvaardigheden van de studenten biedt de methode dictee-oefeningen. De software controleert de grammatica en de spelling en wijst op taalfoutjes, waarbij de mogelijkheid bestaat om deze taalfoutjes te verbeteren.

Het programma van Rosetta Stone biedt eveneens leesteksten. Deze leesteksten gaan over dagelijkse onderwerpen, ideeën en activiteiten.

Populariteit

De Rosetta Stone-methode wordt wereldwijd veel ingezet en niet door de minsten. Onder meer het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse zaken en de NASA maken gebruik van Rosetta Stone. In Nederland wordt de methode van Rosetta Stone door een aantal ministeries en diverse hogescholen en universiteiten, alsook door sommige internationale bedrijven ingezet.

Voor- en nadelen van de Rosetta Stone methode

De Rosetta Stone-methode is erg eenvoudig in het gebruik en kan door de lerende worden gebruikt op elk moment. De student bepaalt zelf welke delen van de leermethode meer of wellicht minder aandacht nodig hebben. Veel lerenden ervaren het als leuk om te werken met de methodiek. Bij een gebrek aan taaltrainers kan een oplossing bieden het voor onderwijsinstellingen. Dat er geen taaltrainer is die studenten motiveert of wat extra’s kan bieden, kan een nadeel zijn.

De Pimsleur methode

Bedacht door wie en wanneer

De taalcursussen van Pimsleur zijn ontwikkeld door Dr. Paul M. Pimsleur; een Amerikaans taalkundige. Zijn eerste taalcursus was een cursus Grieks, die hij introduceerde in 1963.

Kenmerken van de Pimsleur methode

De methode van Pimsleur is een Amerikaans computerprogramma om vreemde talen (bijvoorbeeld Roemeens) te leren.

Een cursus van Pimsleur bestaat uit zinnetjes/dialoog die door lerenden daarna worden nagesproken en herhaald. Deze Roemeense voorbeeldzinnen van de cursus zijn door moedertaalsprekers (native speakers) ingesproken. De cursussen zijn op herhaling, anticiperen, woordenschat en herhaling gebaseerd. Elke les omvat een audio-opname van een half uur met nieuwe woordenschat en structuren in het Roemeens. De grammaticale structuren van het Roemeens worden niet apart uitgelegd maar aangeboden via uitbreiding van, en variaties op, de zinnen.

Dr. Pimsleur heeft het optimale interval onderzocht waarin kennis overgaat van het kortetermijngeheugen naar het langetermijngeheugen. In de Pimsleur cursussen is dit (gemiddelde) interval geïntegreerd.

Populariteit

Onder andere Amerikanen gebruiken de Pimsleur taalcursussen en de ervaringen met de methode lopen uiteen. Over het algemeen zijn de gebruikers tevreden over de aangeleerde uitspraak van het Roemeens.

Voor- en nadelen van de Pimsleur methode

Omdat de insprekers van de zinnen moedertaalsprekers (native speakers) zijn en op een natuurlijke wijze in een normaal tempo Roemeens spreken, werkt de methodiek van Pimsleur erg goed als uitspraakverbeteraar.

Dat er niets uitgelegd wordt, is het minpunt van de methode. De studenten leren geen bouwstenen om zelf Roemeense zinnen te maken, maar moeten het doen met duizenden voorbeeldzinnetjes die worden ingeprent.

De Michel Thomas methode

Bedacht door wie en wanneer

De Michel-Thomas-methode is, niet verrassend, bedacht door Michel Thomas (geboren als Moniek Kroskof); een genaturaliseerde Amerikaandie oorspronkelijk in Polen is geboren. Kort na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde hij zijn methode in zijn eigen taleninstituut in Beverly Hills in Los Angeles, die beroemdheden als Barbra Streisand, Diana Ross, Mel Gibson, Emma Thompson, Bob Dylan en Pierce Brosnan tot de klantenkring kan rekenen.

Kenmerken van de Micheal Thomas methode

Het principe van Michel Thomas was dat iemand alleen in staat is om te leren als hij of zij vrij is van stress. Hij begon met zijn lerenden duidelijk te maken dat ze zich geen zorgen hoefden te maken dat ze iets zouden vergeten.

De cursussen zijn audiolessen, ingesproken door twee stemacteurs; een mannelijke stemacteur en een vrouwelijke stemacteur. De setting is een virtueel klaslokaal, waarbij de student als de derde student fungeert. De student luistert mee met de les van de stemacteurs. Als een vraag aan de acteurs wordt gesteld, is het idee dat de cursisten op pauze drukken en deze vraag eerst zelf beantwoorden. Er wordt geen huiswerk gegeven en er hoeft niet uit-het-hoofd te worden geleerd. Bij de methode worden de lessen opgebouwd in stapjes en nieuwe lesstof wordt afgewisseld met bekende lesstof. De uitleg wordt in het Engels gegeven. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op verbanden tussen het Engels en de doeltaal, als deze verbanden er zijn. De Michel Thomas-methode geeft eveneens grammaticale uitleg. Makkelijke stof wordt eerst aangeleerd, moeilijkere stof wordt pas aangeboden nadat de lerende het voorgaande heeft begrepen en verworven. Naast woorden en zinnetjes worden eveneens bouwstenen aangeleerd. Hiermee kunnen de gebruikers zelf zinnetjes maken. De methodiek maakt ook gebruik van flashcards zodat studenten zelf hun vocabulaire kunnen toetsen alsook online oefeningen kunnen maken om hun eigen voortgang te kunnen meten.

Populariteit

Veel studenten vinden de methode van Michel Thomas prettig werken en zijn tevreden over de uitleg van de structuren van de doeltaal. Gebruikers die wat verder gevorderd zijn, vinden de cursussen wat minder nuttig.

Voor- en nadelen van de Micheal Thomas methode

De taalcursussen zijn zeer toegankelijk en trainen luistervaardigheid en uitspraak op efficiënte wijze. Dat deze cursus niet in schrijfvaardigheid voorziet, is een keerzijde. Er is ook geen daadwerkelijke interactie, omdat de leermethode uit audiocursussen bestaat.

De Assimil methode

Bedacht door wie en wanneer

Assimil is een Frans bedrijf, dat in 1929 door polyglot en schrijver Alphonse Chérel is opgericht. Het bedrijf Assimil maakt en publiceert cursussen voor vreemde talen. Dit begon met het eerste boek Anglais sans Peine.

Kenmerken van de Assimil methode

‘Assimileren’ of ‘assimilatie’ betekent ‘mengen met, opgaan in de andere groep’, wat voor taalcursussen (zoals Roemeens) wel een hooggegrepen streven is. De taalcursussen van Assimil zijn zelfstudielessen die bestaan uit een leerboek Roemeens en audio-CD’s alsook een USB-stick. De gebruiker besteedt ruwweg twintig minuten per dag aan de taalcursus.

De lessen bestaan uit verschillende Roemeense dialogen die worden beluisterd, nagesproken en gelezen. Ernaast staat de Roemeense vertaling, alsook toelichting van de grammatica. Om de uitspraak Roemeens te oefenen, maakt de Assimil-methode gebruik van zinnen die zijn ingesproken door native speakers en die de lerenden daarna dienen te herhalen. De opbouw is van receptief naar productief: in de eerste lessen wordt nog geen taalproductie verwacht van de gebruiker; dit komt pas na ruwweg vijftig taallessen.

Populariteit

De Assimil-cursussen zijn vrij populair. Ze zijn relatief voordelig en er is een ruim aanbod aan talen.

Voor- en nadelen van Assimil

Dat de cursist Roemeens in zijn of haar eigen tempo kan leren op het moment dat dit het beste past, is het voordeel van de methode van Assimil. Het nadeel hierbij is, wat voor alle taalcursussen met een computer geldt, dat de studenten aan zichzelf zijn overgeleverd. Er is geen trainer Roemeens om de student te motiveren of te begeleiden.